Sinds het afbranden van hun woning leven Yves, 38 jaar, en zijn zoontje Sébastien noodgedwongen in het park. Maar dat kan niet blijven duren…
U zou nooit geloven dat Yves en Sébastien dakloos zijn, wanneer u ze samen in het park ziet spelen. Maar toch is dit de bittere realiteit. Weduwnaar Yves wrijft zich door de haren en vertelt…
“Mijn kleine Sébastien is zot van frietjes. Ik probeerde ze te maken zoals mijn lieve vrouw dat altijd deed. Eerst goed voorbakken. En daarna alleen nog kort afbakken. Maar die ene zondag lette ik even niet op…”
“Mijn kleine Sébastien is zot van frietjes. Ik probeerde ze te maken zoals mijn lieve vrouw dat altijd deed. Eerst goed voorbakken. En daarna alleen nog kort afbakken. Maar die ene zondag lette ik even niet op…”
BRAND
Yves slaat een diepe zucht, terwijl hij een verkreukeld fotootje van zijn overleden vrouw Annick uit zijn portefeuille haalt.“Ik was in de living en las juist een verhaaltje voor aan Sébastien, terwijl de frietpot zijn werk deed. Iets te goed zelfs. Want ineens sloegen de vlammen uit de keuken en greep het vuur razendsnel om zich heen.
Ik aarzelde geen moment. Ik pakte Sébastien op en vluchtte naar buiten. Precies op tijd. Want van onze woning bleef niets over. Ik ben alle herinneringen aan mijn Annick kwijt. Ik heb alleen nog haar pasfotootje…”
‘
“Vroeger bakte ik elke zondag verse frietjes voor mijn zoontje. Nu eet hij koude restjes die ik vind op tafels in het park of tussen het vuilnis…”
GEEN SCHADEVERGOEDING
Door die vreselijke brand leven Yves en Sébastien nu noodgedwongen op straat. Yves wist immers niet dat de brandverzekering niet in orde was. Hierdoor had hij geen recht op een schadevergoeding.“Normaal deed Annick altijd de betalingen. Ik zag ook nooit een factuur, want alles regelde ze online met PC banking. Ze was daar heel nauwkeurig in! Maar na haar onverwachte overlijden was de huishoudelijke administratie wel het laatste waar ik aan dacht! Nu staan we ineens op straat zonder een cent. Hoe kan ik nu een goede vader zijn voor mijn zoontje?”
Yves kan nog steeds niet geloven hoe snel hij dakloos is geworden door een opeenvolging van tegenslagen. Hij heeft nochtans altijd in het belang van zijn zoontje gehandeld. Hij verbijt zijn tranen:
“Ik wil Sébastien een veilige thuis geven, want het leven op straat is keihard en gevaarlijk. Zeker voor een kind. Ik wil zo graag dat Annick fier op mij is wanneer ze vanuit de hemel naar ons kijkt. Help mij alstublieft!”