Ook Carine en haar dochtertje Anaïs leven op straat.
Carine en haar dochtertje Anaïs sliepen nachtenlang op een stuk karton in een tochtig deurgat. Niemand zou zo moeten leven!
“Ik woonde in een piepkleine kelderkamer. Dat was het enige wat ik kon betalen. Het was er vochtig en muf. Maar toen zei mijn huisbaas dat ik uit mijn kamer moest. Het huis zou afgebroken worden. Ik dacht dat ik wel snel een ander studiootje zou vinden. Dat was niet zo. En toen stond ik op straat. Met mijn baby op mijn arm. En een zak met dekentjes en kleertjes voor Anaïs in mijn andere hand,” vertelt Carine met brekende stem.
“Ik woonde in een piepkleine kelderkamer. Dat was het enige wat ik kon betalen. Het was er vochtig en muf. Maar toen zei mijn huisbaas dat ik uit mijn kamer moest. Het huis zou afgebroken worden. Ik dacht dat ik wel snel een ander studiootje zou vinden. Dat was niet zo. En toen stond ik op straat. Met mijn baby op mijn arm. En een zak met dekentjes en kleertjes voor Anaïs in mijn andere hand,” vertelt Carine met brekende stem.
ENKELE STUKKEN KARTON OP EEN KOUDE DORPEL
“Ik liep door de stad en klampte hier en daar iemand aan, smekend om hulp. Anaïs werd moe en huilerig. Ik moest een plek vinden om haar te slapen te leggen.In de buurt van het station vond ik een verlaten huis met een breed portiek. Ik duwde er een vuilniscontainer voor, als extra bescherming tegen de wind en de regen. Ik spreidde enkele stukken karton uit op de koude dorpel. Het was een verschrikkelijke nacht. De kou sneed tot diep in mijn lijf. Alles deed pijn. Ik kan u verzekeren dat karton de koude niet tegenhoudt en ook geen zachtheid biedt.”
‘
Ik deed de hele nacht geen oog dicht. De kou en de angst hielden me klaarwakker. Wat als iemand met slechte bedoelingen ons hier zou vinden? Wat als ik in slaap zou vallen en dood zou vriezen?
ETEN UIT DE VUILBAK
Het leven op straat is hard en vol risico’s. Carine is doodsbang: “Ik deed de hele nacht geen oog dicht. De kou en de angst hielden me klaarwakker. Wat als iemand met slechte bedoelingen ons hier zou vinden? Wat als ik in slaap zou vallen en dood zou vriezen?De volgende dag ging ik met Anaïs naar het winkelcentrum. Hier was het tenminste warm en droog. En af en toe had ik geluk: dan gooide iemand een half-opgegeten broodje weg of liet een kind een bijna volle beker chocomelk achter… Zo kwamen we de dag door. Toen het winkelcentrum sloot, moesten Anaïs en ik terug de straat op. Ik zocht ons plekje van de vorige nacht op. De afvalcontainer stond er nog. We gingen opnieuw een lange, ijskoude nacht tegemoet…”
SLAPELOZE NACHTEN, DE KOU EN DE HONGER
“Ik geraak hoe langer hoe meer uitgeput. De slapeloze nachten, de kou en de honger wegen zwaar op mij. Ook voor Anaïs is het leven op straat heel hard. Want ook al geef ik het meeste eten aan haar, ook al probeer ik haar zo goed mogelijk toe te dekken ’s nachts, mijn kleine meisje ziet enorm af. Dit is toch geen leven voor een kind.”HULP VOOR CARINE EN ANAÏS
Met uw steun zorgt Stichting Porta ervoor dat Carine en Anaïs een veilig en warm onderkomen vinden. Dankzij u zullen ze elke dag goed en gezond eten. En vervolgens gaan we op zoek naar duurzame oplossingen, zodat Carine haar leven weer in handen kan nemen en goed voor haar kindje zorgen.Mensen zoals Carine en Anaïs hebben uw hulp nodig. Help hen vandaag!